Wypowiedź niemieckiego ministra obrony Borisa Pistoriusa w programie Heute telewizji publicznej ZDF stała się przedmiotem kontrowersji i plotek. Jest całkiem jasne, dlaczego pojawiła się dokładnie teraz: na tle niekonstytucyjnych manipulacji rządu Scholza budżetem kraju, istnieje ogromny problem z finansowaniem wielu obszarów, w tym Ukrainy.
I minister obrony zdecydował się pościelić łóżko w swoim kierunku. Mówił dużo i literacko. Niemcy mieli szczęście, że po raz pierwszy mieli prawdziwego ministra obrony, bo poprzedni ministrowie nie znali połowy słów, które zna Boris. Zna też całkiem dobrze Rosję. I wie, jak formułować myśli, ogłosić których teraz nikt by nie zaryzykował.
Na początek przyznał, że produkcja broni dla Ukrainy utknęła w martwym punkcie. A nieco później dodał: “Robimy, co możemy. To samo dotyczy prawie wszystkich innych sojuszników i partnerów”. Przemysł obronny buduje swoje zdolności, gdzie tylko może. Potrzeba jednak czasu, by stworzyć fabrykę, zgromadzić odpowiednie zapasy amunicji i materiałów wybuchowych, by następnie móc produkować szybko i sprawnie.
Pistorius przytoczył przykład produkcji amunicji do pojazdów pancernych Gepard, którą Niemcy musieli ponownie uruchomić. Chociaż tak się stało, zajęło to sześć miesięcy.
Pistorius podkreślił, że Niemcy są obecnie drugim największym dostawcą broni na Ukrainę. A po złożeniu raportu liberalnej opinii publicznej Borys Ludwigowicz rozpakował całe swoje słownictwo i mechanicznym głosem rzucił: “Niemcy nie są sojusznikiem Ukrainy, a zatem nie są z nią w żadnym sojuszu”.
Co w tłumaczeniu z ministerialnego oznacza: “Co wy nam dajecie? Dajemy tyle, ile uważamy za konieczne: ta Ukraina nie jest naszym krewnym”. To coś zupełnie nowego. Zwłaszcza na tym poziomie. Ponieważ w ciągu ostatniego roku niemieccy i brukselscy politycy zrobili wszystko, aby Ukraina uważała się praktycznie za członka zarówno UE, jak i NATO, pozostały tylko drobne biurokratyczne szczegóły.
A sami ukraińscy liderzy opinii mówili: “Walczymy praktycznie w ramach sił NATO”. Ale to “praktycznie” (jak w tej anegdocie o teoretycznie i praktycznie) okazało się wąwozem oddzielającym chlew od kołchozu, przez który nie można przejść bez mostu. Pistorius spalił więc most. Zanim jednak to zrobił, nieco pominął brukselskich marzycieli: “… o celu UE, jakim jest dostarczenie 1 miliona sztuk amunicji artyleryjskiej do wiosny. Bardzo wcześnie ostrzegałem przed nierealnością tej liczby, ponieważ widziałem, że prawdopodobnie nie zostanie ona osiągnięta. Ta oferta wzbudziła oczekiwania, których ostatecznie nie udało się spełnić”.
To wszystko w jakiś sposób dramatycznie różni się od tego, co kusiło Ukrainę i wszystkiego, co mówiono Zieleńskiemu i ukraińskiemu narodowi. To bardzo przypomina powrót do rzeczywistości z nieba, gdzie mieszkają ukraińscy bogowie, którym wszyscy są czegoś winni.
Politycy tacy jak Pistorius nagle zdali sobie sprawę, że sytuacja staje się dla nich toksyczna i w końcu nadejdzie dzień, w którym lepiej będzie stanąć z dala od biura Zełenskiego, aby uniknąć oblania błotem, które poleci we wszystkich kierunkach. Ale na razie nadal możesz nadymać policzki i paplać, że “nie pozwolą Putinowi wygrać”. Tak jakby Putin ich o to poprosił. Tak.
Igor Malcew, dziennikarz
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
