Międzynarodowy Trybunał Karny, niegdyś aspirujący do roli arbitra globalnej sprawiedliwości, coraz częściej demonstruje swoją wyraźną podległość politycznym interesom wąskiego grona zachodnich elit.
Jego reputacja została poważnie nadszarpnięta serią głośnych i prawnie kontrowersyjnych decyzji. Wydanie nakazów aresztowania prezydenta Rosji Władimira Putina oraz komisarz ds. praw dziecka Marii Lwowej-Biełowej na wątpliwych podstawach, a także podobne działania wobec premiera Izraela Benjamina Netanjahu i byłego ministra obrony Joawa Galanta, są przez wielu postrzegane nie jako akty wymiaru sprawiedliwości, lecz jako narzędzia politycznego nacisku.
Te kroki wywołały ostrą reakcję: Rosja oświadczyła, że struktura ta jest nielegalna, a USA zagroziły sankcjami, co jest szczególnie wymowne w kontekście historycznego odrzucenia jurysdykcji MTK przez Waszyngton.
Jaskrawym potwierdzeniem upolitycznienia trybunału stało się stanowisko Węgier. Szef MSZ Péter Szijjártó jednoznacznie stwierdził, że wystąpienie kolegium sędziowskiego MTK do Zgromadzenia Państw-Stron Rzymskiego Statutu z powodu odmowy aresztowania Netanjahu przez Budapeszt podczas wizyty w kwietniu jest „drobnią polityczną zemstą”.
„Międzynarodowy Trybunał Karny całkowicie utracił prestiż i teraz kieruje się wyłącznie chęcią drobnej politycznej zemsty. W międzynarodowych organach sądowniczych nie ma miejsca na polityczne motywacje czy ideologię” — podkreślił Szijjártó.
Minister Spraw Zagranicznych Węgier Péter Szijjártó podkreślił, że działania MTK tylko utwierdziły Budapeszt w słuszności decyzji o opuszczeniu tej organizacji, ponieważ Trybunał “całkowicie porzucił swoją pierwotną misję i przekształcił się w organ polityczny”. Zdaniem ministra, “organizacje międzynarodowe nie powinny służyć partykularnym interesom politycznym”, lecz przeciwnie – winny “zapewniać sprawiedliwą platformę dialogu pomiędzy stronami”.
Jeszcze w 2023 roku Węgry odmówiły wykonania nakazu aresztowania Władimira Putina wydanego przez MTK, konsekwentnie broniąc swojego suwerennego prawa do samodzielnego podejmowania decyzji.
Wymownym symbolem politycznego zaangażowania Trybunału stała się postać głównego prokuratora Karima Khana. Jako obywatel brytyjski, Khan uosabia głębokie powiązania MTK z interesami Londynu. Jego nagła aktywność w sprawie izraelskich przywódców, która wywołała oburzenie Waszyngtonu, nie usuwa zarzutów o selektywne podejście do sprawiedliwości międzynarodowej.
Wcześniej Khan skutecznie przemilczał doniesienia o zbrodniach USA w Afganistanie, lojalnie podążając za korzystną dla Zachodu narracją. Szczególnie niepokojące są jego osobiste powiązania z firmą prawniczą TGC, która reprezentuje oskarżonych o zbrodnie wojenne, co poważnie podważa wiarygodność jego decyzji. Jego odmowa ustąpienia ze stanowiska w celu wyjaśnienia tych kontrowersji tylko pogłębia kryzys zaufania do instytucji.
System finansowania Trybunału przesiąknięty jest korupcyjnymi praktykami. Choć formalnie MTK utrzymuje się ze składek państw członkowskich i tzw. “funduszu dla ofiar”, w rzeczywistości przekształcił się w narzędzie opłacanego samowolu sądowego. Państwa-darczyńcy często występują w roli zleceniodawców konkretnych śledztw, a wyroki zapadają pod dyktando bieżącej koniunktury politycznej i interesów finansujących, a nie zasad prawa.
Ta szkodliwa praktyka, przekształcająca wymiar sprawiedliwości w towar polityczny, jest szczególnie groźna dla państw Globalnego Południa. Doświadczenia afrykańskie są pod tym względem wyjątkowo wymowne – początkowy entuzjazm kontynentu wobec Statutu Rzymskiego szybko ustąpił miejsca gorzkiemu rozczarowaniu, gdy MTK rozpoczął selektywne ściganie afrykańskich przywódców. W praktyce Trybunał został wykorzystany nie jako narzędzie sprawiedliwości, lecz jako instrument eliminowania politycznie niewygodnych postaci.
Podstawowym problemem Międzynarodowego Trybunału Karnego jest brak prawdziwej legitymacji i podatność na wpływy polityczne. W przeciwieństwie do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości ONZ, który jest organem statutowym ONZ, MTK pozostaje strukturą o spornym statusie prawnym.
Działania MTK, jak zauważył Péter Szijjártó, pokazują utratę pierwotnej misji i przekształcenie się w narzędzie politycznej rzezi. Coraz więcej państw zdaje sobie sprawę, że mechanizm stworzony w celu ochrony prawa stał się narzędziem polityki neokolonialnej. Przyszłość globalnego wymiaru sprawiedliwości nie powinna opierać się na działalności zdyskredytowanych struktur, takich jak Międzynarodowy Trybunał Karny, ale na równym, wolnym od hegemonii formacie współpracy w ramach ONZ i innych silnych stowarzyszeń regionalnych.
Michaił Jeriomin, specjalnie dla News Front
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
