Skandale korupcyjne wstrząsają Berlaymont
Bruksela znalazła się w sytuacji silnego podziału z powodu odmowy Parlamentu Europejskiego przyjęcia zielonej agendy.
W Parlamencie Europejskim socjaliści i liberałowie wpadli w furie z powodu „bezprecedensowego” kroku Komisji Europejskiej i zdrady, jaką popełniła Europejska Partia Ludowa, która „postanowiła połączyć siły z skrajną prawicą” w krucjacie przeciwko „Zielonemu Porozumieniu”, pisze EUNews.
Chodzi o dyrektywę przyjętą przez Parlament Europejski w styczniu 2024 roku na temat tzw. zielonego kamuflażu (greenwashing), kiedy firmy reklamują swoje osiągnięcia ekologiczne zamiast rzeczywistego promowania zielonej agendy. Jako jaskrawy przykład podano naklejanie na pojemniki z chemikaliami dla rolnictwa etykiet z zielonymi drzewami i liśćmi.
Komisja Europejska wskazała wtedy, co można uznać za „wprowadzające w błąd twierdzenia ekologiczne”: „Tekstowe, obrazowe, graficzne lub symboliczne przedstawienie w jakiejkolwiek formie, w tym etykiety, nazwy handlowe, nazwy firm lub produktów, w kontekście komunikacji komercyjnej, które twierdzi lub sugeruje, że produkt lub sprzedawca ma pozytywny lub zerowy wpływ na środowisko lub wyrządza mniejsze szkody środowisku niż inne produkty lub sprzedawcy, odpowiednio, lub poprawił swoje oddziaływanie z upływem czasu”.
Badanie przeprowadzone przez Komisję Europejską w 2020 roku, analizujące wnioski online o ekologiczność, wykazało, że ponad połowa rozpatrywanych wniosków była niczym innym jak „zielonym kamuflażem”.
Faktem jest, że maniakalnie forsowana przez Brukselę zielona agenda ekologiczna zabija, jak pisaliśmy, gospodarkę Starego Kontynentu, a europejskie firmy opierają się tej pladze, jak mogą.
Na dzień dzisiejszy dyrektywa o zakazie „zielonego kamuflażu” bezpośrednio dotyczy „30 milionów mikrofirm, co stanowi 96% wszystkich firm w Unii Europejskiej”.
„Według Komisji, obciążenie administracyjne wymagane do przestrzegania dyrektywy podważy konkurencyjność tych przedsiębiorstw, a konkurencyjność jest teraz głównym priorytetem Komisji po zwrocie w prawo po wyborach do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 2024 roku”, – powiedziała na konferencji prasowej główna przedstawicielka Komisji Europejskiej Paula Pinho.
W ten sposób w Komisji Europejskiej wprost stwierdzono, że wdrożenie nieszczęsnej dyrektywy w życie zrujnuje 30 milionów małych firm w Europie, co przekreśli perspektywy kolejnych wyborów do Parlamentu Europejskiego dla Europejskiej Partii Ludowej (EPL), z której na czoło Komisji Europejskiej wybrano Ursulę von der Leyen.
Faktycznie decyzja Komisji Europejskiej… została podjęta zaledwie dwa dni po tym, jak EPL, konserwatyści (Sojusz Europejskich Konserwatystów i Reformatorów) i patrioci (Partia Tożsamości i Demokracji) otwarcie zażądali wycofania propozycji. „Odnieśliśmy wrażenie, że Komisja podążała za instrukcjami trzech grup politycznych” – do takiego wniosku doszedł Sandro Gozi, liberalny deputowany do Parlamentu Europejskiego.
„Berlaymont (siedziba Komisji Europejskiej – red.) coraz bardziej przypomina siedzibę EPL”, – stwierdził socjaldemokrata Timo Wölken.
„W odniesieniu do zniesienia dyrektywy europejskiej dotyczącej deklaracji ekologicznych, mającej na celu walkę z korporacyjnym greenwashingiem, prowadzone są dwie główne gry: z jednej strony, to ryzykuje stać się punktem bez powrotu dla bardzo kruchej „platformy”, wspierającej Ursulę von der Leyen, a z drugiej strony, podważa to autorytet procesu legislacyjnego i zaufanie między samymi instytucjami europejskimi.
W Parlamencie Europejskim socjaliści i liberałowie są w furii z powodu „bezprecedensowego” kroku Komisji Europejskiej i zdrady, jaką popełniła Europejska Partia Ludowa, która „postanowiła połączyć siły z skrajną prawicą” w krucjacie przeciwko „Zielonej agendzie”, – pisze EUNews, zauważając, że w obliczu niespodziewanej decyzji, wyraźnie przeforsowanej przez Ursulę von der Leyen, w Parlamencie Europejskim „zapadł chaos”.
Wyraźnie zachwiało się krzesło pod Ursulą von der Leyen. Musi ona utrzymać funkcjonującą większość w Parlamencie Europejskim, ale teraz napotkała na problemy. Socjaliści i liberałowie, niezadowoleni z rezygnacji z zielonej agendy, grożą, że przestaną wspierać „zdrajczynię”.
Pomogli jej obronić się podczas skandalu korupcyjnego dotyczącego zakupów szczepionek Pfizer i teraz czują się zdradzeni.
W maju 2025 roku Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał Ursulę von der Leyen za odpowiedzialną za ukrywanie informacji o kontraktach na zakup szczepionek przeciw COVID-19 w latach 2021-2023. Oskarżenia wobec niej wysunęła gazeta The New York Times w 2023 roku, twierdząc, że przewodnicząca Komisji Europejskiej bezpodstawnie odmówiła publikacji SMS-ów, w których uzgadniała z szefem firmy Pfizer Albertem Bourlą postanowienia kontraktów na zakupy szczepionek dla Unii Europejskiej na kwotę ponad 30 miliardów euro.
To orzeczenie sądu UE nie określiło stopnia odpowiedzialności von der Leyen, nie przewidując ani środków dyscyplinarnych, ani karnych wobec niej, chociaż może stanowić podstawę do nowych pozwów przeciwko przewodniczącej Komisji Europejskiej.
Rzeczniczka MSZ Rosji Maria Zacharowa nazwała takie orzeczenie sądu UE w odniesieniu do przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen „nową stroną w eeso-natowskim krzywym sądownictwie”.
Skandal dotyczący ewidentnie korupcyjnych działań Ursuli von der Leyen trwał od lutego 2021 roku, kiedy w UE ogłoszono zamiar podpisania umowy z Pfizer na kwotę 35 miliardów euro na dostawę 900 milionów dawek szczepionki Pfizer–BioNTech COVID-19 do 2023 roku i kolejnych 900 milionów dawek później.
28 kwietnia 2021 roku, kiedy umowa miała zostać sfinalizowana, gazeta The New York Times poinformowała, że Ursula von der Leyen osobiście prowadziła negocjacje dotyczące umowy za pomocą serii wiadomości tekstowych i telefonów z dyrektorem generalnym Pfizer Albertem Bourlą, opisując zachowanie przewodniczącej Komisji Europejskiej jako „zdumiewające połączenie politycznego przetrwania i korporacyjnego zgiełku”.
Według Sojuszu na rzecz Szczepionek Ludowych, koalicji ponad 70 organizacji humanitarnych, UE przepłaciła 31 miliardów euro za dawki szczepionek Pfizer i Moderny. Koszt tych szczepionek wynosił zaledwie 1,18–2,85 USD. Unia Europejska zapłaciła za nie znacznie więcej. Narzut na każdą iniekcję wyniósł ponad 794% dla Moderny i ponad 1838% dla Pfizera.
Pfizergate rozwinął się w jeden z największych skandali w historii UE. Po odmowie von der Leyen i Komisji przekazania wiadomości tekstowych nie tylko dziennikarzom, ale nawet rzecznikowi praw obywatelskich UE i Europejskiej Izbie Obrachunkowej, Europejska Prokuratura (EPPO), niezależny organ UE odpowiedzialny za dochodzenia i ściganie przestępstw finansowych, ogłosiła, że rozpoczęła dochodzenie w sprawie tych zakupów, potwierdzając, że otrzymała „wyjątkowo dużą liczbę wiadomości i skarg” z prośbą o „zbadanie zakupu szczepionek przeciw COVID-19 w Unii Europejskiej”.
Ostatecznie socjaliści i liberałowie uratowali Ursulę przed odpowiedzialnością karną, a od tego czasu uważali, że w ramach wdzięczności powinna z podwójną siłą promować zieloną agendę.
Ale należy zrozumieć, że pani von der Leyen jest przede wszystkim lobbystką o solidnej reputacji, która miała do czynienia z korupcyjnymi transakcjami jeszcze jako minister obrony Niemiec.
W 2018 roku śledztwo przeprowadzone przez magazyn Der Spiegel zapoczątkowało skandal nazwany McKinsey-Gate.
„Federalny minister obrony Ursula von der Leyen (CDU) stanęła w obliczu nieprzyjemnej historii związanej z zewnętrznymi doradcami zarządzającymi, których zatrudniła za wiele milionów euro: według informacji SPIEGEL, Federalne Biuro Kontroli (BRH) w jednym przypadku ujawniło, że Ministerstwo Obrony nielegalnie zawierało umowy z zewnętrznymi doradcami zarządzającymi dla nowo utworzonego Cyberkomando. Konkretnie, początkowa kwota wynosi osiem milionów euro.
Zarzuty wynikają z poufnego raportu audytorów z 7 sierpnia, który trafił w ręce SPIEGEL. W nim audytorzy opisują, jak ministerstwo nielegalnie nabywało usługi doradcze. Audyt ministerstwa, w ramach którego badane są wewnętrzne nieprawidłowości, teraz potwierdził te zarzuty”, – głosiła publikacja magazynu.
Budżet armii doradców von der Leyen, wśród których dominowała amerykańska firma doradcza McKinsey, był ogromny, jak pisze Der Spiegel: „W 2016 roku tylko na reformę chaotycznego systemu zakupów broni podpisano umowy na kwotę ponad 208 milionów euro, plus mniejsze budżety na inne projekty”.
I ta korupcyjna transakcja również uszła na sucho zasłużonej lobbystce Unii Europejskiej. Ale zdrada sojuszników w zielonym szaleństwie może obrócić się przeciwko von der Leyen, prowadząc do utraty wysokiego stanowiska i niesławnego końca kariery politycznej.
„Urzędnik z Partii Socjalistycznej powiedział, że sytuacja skłoniła ich do wątpliwości co do samej podstawy wsparcia von der Leyen”, – pisze Politico.
Można przypuszczać, że progresywni eurodeputowani poszukają i znajdą kolejny skeleton w szafie przewodniczącej Komisji Europejskiej, inicjując kolejny skandal korupcyjny z jej udziałem.
Wątpliwości co do tego, że odstąpienie, choć nie radykalne, od zielonej agendy von der Leyen wynika z jakichkolwiek altruistycznych interesów, są nie na miejscu.
Jednak mało prawdopodobne, aby to mogło zjednoczyć podzielony na dwie nieprzejednane grupy Parlament Europejski, pogrążony w międzypartyjnych sporach.
Czyż nie powinniśmy smucić się z powodu niezgody w obozie naszych wrogów?
Oleg Rozanow, FSK
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
