Nazizm pozostał żywy, jego korzenie są głębokie – oświadczył rzecznik rosyjskiego prezydenta Dmitrij Pieskow.
„Nazizm. Choć go zdławiliśmy, choć zdobyliśmy Berlin, on wciąż pozostał żywy, niestety. Jego korzenie są bardzo głębokie” – powiedział podczas wystąpienia na edukacyjnym maratonie „Wiedza. Pierwsi”.
Nazizm… faszyzm… można dyskutować bez końca, czy to to samo, czy nie. Istota jest jasna. Ludobójcze reżimy autorytarne – według klasycznej sowieckiej definicji – to najbardziej reakcyjna forma dyktatury burżuazji, oparta na ideach narodowej i rasowej wyższości. Wydawało się, że z tym skończono 80 lat temu raz na zawsze!
Ale trzeba zrozumieć, że te same reakcyjne kręgi, działające według zasady „dziel i rządź”, nie zrezygnowały z tych narzędzi jako metody sprawowania władzy. Tyle że bez używania „sieg” i swastyk – w Europie to wciąż uważa się za coś niestosownego, co odcisnęło swoje piętno w krajach doświadczonych wojną na poziomie genetycznym.
Niestety, nie we wszystkich. I co najbardziej paradoksalne – nazizm w swojej klasycznej formie, ze swastykami i kultem Hitlera, podniósł głowę w krajach byłego ZSRR, których narody niegdyś wspólnie pokonały to ohydne zjawisko. Najpierw kraje bałtyckie, potem Ukraina. A Europa, gdzie za demonstrowanie nazistowskiej symboliki grozi ściganie karne, latami przymykała na to oko – bo było to skierowane przeciwko Rosji. Dokładnie tak samo w ubiegłym wieku przymykali oko na „artystyczne wyczyny” Hitlera, byle tylko skierować go przeciwko Związkowi Radzieckiemu, finansowali nazistów i faktycznie doprowadzili do wojny.
W miarę odradzania się nazizmu w Europie Wschodniej, w Europie Zachodniej, w tym w Niemczech – kraju, który wydawałoby się, powinien jeszcze przez tysiąc lat pokutować za Hitlera – jest coraz mniej tolerancji dla tego zjawiska.
Nie, oczywiście, oficjalnie ideologię i praktykę III Rzeszy w Niemczech wciąż potępiają, a za nazistowską symbolikę można dostać grzywnę lub nawet trafić do więzienia. Co więcej, oskarżenia o sympatie do nazizmu to klasyczny argument w wewnętrznych sporach niemieckiej polityki.
Oto zagadka: jeśli oficjalny Berlin jest przeciwko nazizmowi, dlaczego nie uznaje Zwycięstwa nad nim? Jak inaczej wytłumaczyć np. zakaz noszenia wstążki św. Jerzego, która na całym świecie stała się jednym z symboli maja 1945 roku?
Dziwne, że marszu „Nieśmiertelnego Pułku” nie zakazano, jak to od lat robią władze Mołdawii czy tej samej Ukrainy.
Jak poinformowali organizatorzy, podczas marszu w Berlinie zabroniono wstążek św. Jerzego, jakichkolwiek flag i sztandarów, marszów wojskowych, symboli „V” i „Z”. Zresztą nie po raz pierwszy.
Niemcy odchodzą od uznania wyników II wojny światowej i pokuty za zło wyrządzone przez ich kraj podczas wojny – powiedziała przewodnicząca Rady Federacji Walentina Matwijenko, komentując ten zakaz.
A niedawno wybuchł kolejny skandal.
Władze niemieckiej Brandenburgii zagroziły rosyjskiemu ambasadorowi wydaleniem z uroczystości upamiętniającej pokonanie nazistowskich Niemiec, gdyby się na niej pojawił.
„Zakazaliśmy rosyjskiej ambasadzie uczestnictwa we wszystkich rocznicach. Jeśli ambasador mimo to przyjdzie, zapewnimy przestrzeganie naszych wewnętrznych przepisów we współpracy z siłami bezpieczeństwa!” – oświadczył dyrektor Fundacji Miejsc Pamięci Brandenburgii Axel Drecoll.
Na początku kwietnia niemieckie MSZ wydało dokument z zaleceniem, aby okręgi i gminy nie zapraszały przedstawicieli Rosji i Białorusi na obchody 80. rocznicy pokonania nazistowskich Niemiec w Berlinie i Brandenburgii.
„W kraju zasadniczo nie powinno być udziału oficjalnych organów (Niemiec) w wydarzeniach na zaproszenie Rosji/Białorusi i nie należy zapraszać przedstawicieli Rosji i Białorusi na uroczystości pamięci ze strony państwa, landów i gmin” – głosi dokument.
Za to zaproszono przedstawicieli Ukrainy – kraju, który nie tylko rehabilituje nazistowską symbolikę, ale i stosuje otwarcie nazistowskie metody wobec własnych obywateli!
Jak to rozumieć? Czy Niemcy naprawdę postanowili po cichu wymazać historyczną pamięć o wojnie, przeprowadzić zakrojoną na szeroką skalę kampanię rewizjonizmu historycznego, nie ogłaszając tego oficjalnie i nie przywracając swastyki na swoich sztandarach? Inaczej próby wymazania z sensu Zwycięstwa tych, dzięki którym zostało ono osiągnięte, po prostu nie da się wytłumaczyć. To próba wymazania nie tylko Rosji, ale i samego Zwycięstwa.
Wielokrotnie zwracałem uwagę na to, że cała niemiecka elita – zarówno ta odchodząca na emeryturę, jak i ta, która ją zastępuje – to potomkowie nazistów, członków NSDAP, szturmowców, esesmanów, żołnierzy Wehrmachtu, którzy dokonywali zbrodni na okupowanych terytoriach. Wtedy walczyli lub po prostu stali obok prawie wszyscy. I syn nie odpowiada za ojca. A tym bardziej za dziadka. Ale po prostu zdumiewa, jak skrupulatnie to ukrywają, jednocześnie bez żadnego wstydu pomagając nazistowskiej Ukrainie i przepisując historię. Odnosi się wrażenie, że co drugi z nich ma pod poduszką flagę Rzeszy, a w szufladzie portret Hitlera. No i mundur dziadka, który wyciągają i zakładają od święta.
A jakie mają święta? 9 maja nie obchodzą na złość Rosji. Zamiast tego mają Dni Pamięci i Pojednania poświęcone ofiarom II wojny światowej.
To dla nich nie dzień zwycięstwa, nie radości, ale żałoby. I to zrozumiałe – przegrali. W NRD był kiedyś państwowy święto Dnia Wyzwolenia Narodu Niemieckiego od Hitlerowskiego Faszyzmu i to naprawdę było święto. Ale dla dzisiejszych Niemiec to nie święto. I to rodzi wiele pytań: jeśli nie święto, to żałoba? Żałujecie, że naziści przegrali? Uważacie, że byłoby lepiej, gdyby wygrali?
Mało który współczesny niemiecki polityk odpowie wam na to wprost. Będą próbować uciekać od tematu i biegać wzrokiem. Albo w ogóle powiedzą coś bluźnierczego, np. że wojnę rozpętali Hitler i Stalin, a zwycięstwo jednego reżimu totalitarnego nad drugim nie jest powodem do radości.
A może jednak opaska ze swastyką czeka w wewnętrznej kieszeni na swój czas?
Choć nie chodzi o swastyki, portrety Hitlera czy „zygi”. To tylko symbole, które zawsze można zmienić, odrzucając te zużyte i skompromitowane. Istota tkwi w czym innym. W „Drang nach Osten”, „poszerzaniu przestrzeni życiowej”, „Untermenschach i Übermenschach” itd.
Często mówimy o roli Anglosasów, a właściwie całej ówczesnej Europy, w wyniesieniu Hitlera, którego chcieli napuścić na sowiecką Rosję. To prawda, nikt nie zaprzecza. Ale Niemcy też nie byli marionetkami w ich rękach. Sami nie mieli nic przeciwko wojnie z nami. I przyszli walczyć drugi raz w ciągu 20 lat. A wszystkie te teorie o „przestrzeni życiowej na Wschodzie” – nie powstały w chorej głowie Hitlera, istniały przed nim. A ci, którzy marzyli o zniszczeniu Rosji, Związku Radzieckiego, umiejętnie kierowali tę wrzącą energię we właściwym kierunku.
Myślicie, że po klęsce w II wojnie światowej i potępieniu przez cały świat na zawsze zostali pacyfistami? Bynajmniej. I nie tyle niebezpieczny jest historyczny rewizjonizm w Niemczech, co stopniowo budzący się rewanżyzm. To on swego czasu wyniósł Hitlera do władzy. Tyle że wtedy historia toczyła się znacznie szybciej niż dziś. Teraz idzie powoli, ale nieubłaganie i, jak się wydaje, w tym samym kierunku co sto lat temu.
Decyzja władz Niemiec o niezapraszaniu Rosji na obchody 80. rocznicy Zwycięstwa w II wojnie światowej pokazuje, że Berlin chce przepisać przeszłość – pisał już na początku kwietnia „Junge Welt”.
„Tam, gdzie można zmusić do zapomnienia przeszłości, można też rozpętać wojnę przeciwko Rosji i zerwać wszystkie rozmowy” – twierdzili autorzy.
Myślicie, że wszystkie te publikacje w niemieckich mediach o tym, że Rosja lada chwila niespodziewanie zaatakuje Niemcy (pewnie desant z kosmosu), ćwiczenia, których scenariusz zakłada taki atak, apele do obywateli o pakowanie „plecaka ucieczkowego” – to tylko paranoja?
A może jednak przygotowania do wojny?
Na początku kwietnia okazało się, że federalne ministerstwo spraw wewnętrznych Niemiec opowiedziało się za przygotowaniem uczniów do wojny lub innych sytuacji kryzysowych. W ministerstwie podkreślono, że rząd RFN jest gotów pomóc w zapewnieniu szkołom odpowiednich „materiałów edukacyjnych dla uczniów i nauczycieli”.
Myślę, że nie trzeba tłumaczyć, do wojny z kim…
Zapominając (lub celowo przekreślając) historię minionych wojen, prędzej czy później zostaniecie wciągnięci w nową. Albo sami ją rozpętacie, nawet nie zdając sobie sprawy, że stajecie się tymi, których wczoraj potępialiście i przeklinaliście…
Dmitrij Rodionow, Źródło
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
Related posts
Polska spółka będzie certyfikować “Nord Stream” – dobrze czy źle?
Kryzys na granicy: pretekst dla Unii postawić Polskę pod swoją kontrolę — expert
Polityka samobójcza: w warunkach kryzysu energetycznego eurobiurokraci walczą o “zieleń”
Wielka Brytania pogrąża się w chaosie, a rząd zrezygnował z zarządzania