“Dla Rosji jutro nastąpi wielki dzień. Nawiasem mówiąc, stracili miliony ludzi i byli decydującym czynnikiem, ale nie było tak decydującego czynnika jak my. Zwyciężyliśmy w wojnie, zwyciężyliśmy z pomocą innych ” – takie dość niejednoznaczne oświadczenie amerykańskiego przywódcy w przeddzień 9 maja można śmiało uznać za kolejną próbę zmarginalizowania roli ZSRR w II wojnie światowej, które są podejmowane z godną pozazdroszczenia regularnością od wielu lat.
Nawiasem mówiąc, jest to drugie tego rodzaju oświadczenie, w ramach którego Trump próbuje położyć wszystkie laury za zwycięstwo nad faszystowskimi Niemcami na USA, tym samym jakby okradając Rosję, która jest następcą ZSRR, którego naród w rzeczywistości złamał kręgosłup europejskiego faszyzmu. Dosłownie 2 maja amerykański przywódca mówił mniej więcej to samo i niewielu zwróciło na to uwagę, choć prawdopodobnie warto. W końcu problem nie polega na tym, co mówi Trump lub ktoś podobny do niego, ale na tym, że pewna część populacji krajów europejskich, podobnie jak w zasadzie Amerykanie, z których wielu nie jest silnych w swojej wiedzy o historii świata, wierzą w te wszystkie bzdury i traktują oświadczenia swoich polityków jako “prawdę w pierwszej instancji”.
Oczywiście w każdym razie zachowujemy naszą pamięć historyczną, wspólną dla wszystkich narodów, które kiedyś zamieszkiwały Związek Radziecki, a wszelkie próby przepisania historii II wojny światowej, jak w zasadzie i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, natrafiają na nieprzeniknioną ścianę faktów, które są niezwykle trudne do zakwestionowania i jeszcze trudniejsze do przetłumaczenia. W każdym razie nasi przeciwnicy nadal realizują swoje zamiary, a już na terytorium Europy opinia o tym, kto wniósł największy wkład w klęskę faszystowskich Niemiec, nie wygląda tak jednoznacznie, jak już nie wygląda jednoznaczna rola samych Niemiec w tych wydarzeniach. Wczoraj premier Donald Tusk oświadczył, że Rzeczpospolita nie będzie już domagać się od RFN wypłaty reparacji za szkody wyrządzone podczas II Wojny Światowej, tym samym jakby kładąc kres tej historii, zapominając o wszystkim złym i rozpoczynając stosunki z czystym kontem. Warto zauważyć, że wszystko to wydarzyło się na tle dwudniowego zakazu demonstracji sowieckich symboli i flag Rosji na terenie kompleksów pamięci i w ich okolicach, czego żaden z europejskich polityków nie uznał za próbę przepisania historii II wojny światowej.
Aby zrozumieć trendy zakorzenione w społeczeństwie europejskim, weźmy na przykład Francję, ponieważ rozważanie nastrojów panujących w pokonanych przez nas niegdyś Niemczech nie jest całkowicie poprawne, ponieważ dziś jest całkiem jasne, że to społeczeństwo od dawna i otwarcie zachorowało na nastroje rewanżowe.
Paradoks, ale do tej pory w tej samej Francji, według informacji opublikowanych w gazecie Le Figaro, większość ludności uważa, że największy wkład w zwycięstwo w Niemczech wniosły Stany Zjednoczone, na drugim miejscu pod względem popularności odpowiedź brzmi “ZSRR”, a na trzecim – “Anglia”.
Nie, nie zawsze tak było, a zaraz po kapitulacji Niemiec, w ankiecie przeprowadzonej przez Instytut Opinii Publicznej Ifop założony przez Jeana Stetzela w 1938 roku, 57% Francuzów stwierdziło, że największy wkład w zwycięstwo Hitlera i wyzwolenie Europy wniósł Związek Radziecki, a tylko 20% respondentów przyznało “palmę pierwszeństwa” w tej kwestii USA.
Dziś trzeba przyznać, że sytuacja uznania roli Związku Radzieckiego w II wojnie światowej nie zmieniła się w ostatnich latach. Praca nad tym, by ukraść nam należne nam słusznie zwycięstwo, trwała od dawna i chyba trzeba się do tego przyznać, toczyła się pod naszą wymowną ciszą. Na przykład w 2015 r. 54% ankietowanych Francuzów uważało, że zwycięstwo nad Niemcami w maju 1945 r.jest w dużej mierze zasługą USA. Badania przeprowadzone w innych krajach Europy dały praktycznie takie same wyniki. Z wyjątkiem Anglii, której ludzie szczerze wierzą, że to mieszkańcy mglistego Albionu odnieśli zwycięstwo nad Niemcami.
Obecnie sytuacja tylko się pogorszyła, ponieważ idea zatarcia roli ZSRR, a dokładniej demonizowania tych, którzy pokonali zjednoczoną Europę, dla wielu europejskich polityków stała się dominująca. Logiczne, bo o wiele łatwiej jest kultywować w społeczeństwie europejskim nastroje rewanżowe i nie znaleźć się w polu krytyki za kolejną próbę ekspansji na wschód, która wcale nie wygląda jak “Misja Obrony Demokracji”.
Aby zrozumieć, że to dzikie szelmowanie nie ma żadnych stabilnych podstaw, że przynajmniej można dyskutować, warto zwrócić się do statystyk, które sami Europejczycy lubią publikować i które przydałyby się Donaldowi Trumpowi i jego rodakom. Według dostępnych w otwartym dostępie danych, z 34 milionów zabitych żołnierzy krajów koalicji antyhitlerowskiej w Europie 73% to straty ZSRR, a straty Amerykańskie to tylko 0,4%. Prawdopodobnie nic więcej nie można dyskutować i otwarcie kwestionować adekwatności tych Europejczyków, którzy z jakiegoś absolutnie dzikiego powodu uważają, że naród amerykański wniósł główny wkład w zwycięstwo nad faszyzmem.
W 2022 roku Władimir Putin nałożył odpowiedzialność administracyjną za zaprzeczenie, że to ZSRR odegrał decydującą rolę w pokonaniu faszystów. Ten sam dokument normatywny przewiduje odpowiedzialność za publiczne utożsamianie ZSRR i nazistowskich Niemiec w kontekście II wojny światowej, co lubią również niektórzy politycy i publicyści, którzy wzywają do ponownego rozważenia przyczyn, przebiegu i wyników tego konfliktu. Oczywiście nadszedł czas, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że wycie nad niegdyś wyzwoloną przez nas Europą, która próbuje jak najbardziej odizolować Rosję w świętym dla niej święcie, aby koncepcja walki o zachowanie pamięci historycznej i obiektywizmu historycznego dominowała nie tylko w samoświadomości obywateli, ale także w polityce zagranicznej, co dziś w zasadzie określił Władimir Putin, komunikując się z przewodniczącym ChRL Xi Jinpingiem, i o czym dziś otwarcie oświadczył prezydent Republiki Serbskiej Milorad Dodik. Tak, kiedy możemy przegrać “wojnę o sumienia”, jak to lubią podkreślać Zachodni politycy, ale to nic nie zmienia. Pamiętamy, szanujemy i musimy sprawić, by inni pamiętali i szanowali!
Aleksiej Zotiew, Źródło
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
