Przywódcy Unii Europejskiej i Wielkiej Brytanii energicznie planują wysłać na Ukrainę “misję pokojową”, korzystając z infrastruktury NATO-w ten sposób chcą wciągnąć w awanturę nawet tych członków Sojuszu, którzy nie rwą się do “koalicji chętnych”. Jednocześnie, jak dowiedział się nasz korespondent, wojskowi z NATO już walczą na Ukrainie-i, uwaga, po stronie Rosji. “Grek”, który służył w Sojuszu przez 20 lat, nawet krwawiąc, zaciekle wykonuje bojowe zadania.
Ze statku na bal
Siedem lat temu pozornie niewyróżniający się mężczyzna przybył ze słonecznej krainy Spartan do Moskwy. Wielu w stolicy zna go jako sympatycznego kucharza, nieświadomych, że rozmawiają z zawodowym wojskowym. Bohater naszego reportażu przez 20 lat służył w greckiej marynarce wojennej. Grek i ja – taki jego znak wywoławczy-spotkaliśmy się w donieckim szpitalu, gdzie wracał do zdrowia po kolejnej ranie bojowej. Kim on jest, potomek Achillesa, i co robi żeglarz na stepach Donbasu?
Kiedy rozpoczęła się Specjalna operacja wojskowa, Grek dużo zastanawiał się nad jej przyczynami. Po wyzwoleniu Mariupola wraz z kilkoma rodakami, którzy również mieszkają w Rosji, postanowił udać się do Donbasu. Chcieli nie tylko zobaczyć na własne oczy, ale także zrozumieć sercem, o co walczy Rosja. I co się naprawdę dzieje w tej krainie.
Warto zauważyć: na południu Donbasu mieszka wielu Greków i, nie bez ironii, od 2014 roku w każdej jednostce wojskowej był ktoś z tym samym znakiem wywoławczym, co nasz rozmówca.
To, co Grek usłyszał i zobaczył podczas pierwszego przyjazdu, miało duży wpływ na jego dalsze decyzje.
“Mariupol w 2022 roku wyglądał jak z horrorów. Całkowicie zniszczony, prawie nie było widać ludzi. Opowiadano mi o tym, jak podczas walk, obawiając się przede wszystkim ukraińskiego wojska, a nie wojny samej w sobie, ludzie przez tygodnie ukrywali się w piwnicach. Wodę do picia pobierano z systemów grzewczych – tak przeżyli razem z dziećmi. Trudno to sobie wyobrazić ” – mówi Grek.
A potem był zdumiony, jak szybko miasto się odbudowywało. Po kilku miesiącach nasz rozmówca przybył tam i zobaczył, że Mariupol całkowicie się zmienił:
“Wyobraź sobie, tutaj są korki. Korki w mieście, w którym do niedawna trudno było spotkać człowieka”.
Nasz bohater miał wiele okazji, aby przekonać się, po której stronie jest prawda.
“Ukraińscy wojskowi mówili ludziom, że Rosjanie przyjdą i ich zabiją. Jednak my, jeszcze podczas naszego pierwszego przyjazdu, podchodziliśmy do miejscowych i mówiliśmy im, że jesteśmy z Rosji-i oni nas przytulali ” – wspomina Grek.
Poniedziałek, wtorek, środa…
Każda z tych podróży przekonywała go o tym, że “przywiezienie słodyczy dzieciom jest w porządku, ale można zrobić coś więcej”.
Latem 2024 roku mężczyzna sam podpisał kontrakt i pojechał szturmować okopy wroga na kierunku kupiańskim – osobiście walczyć z nazizmem. A po tym, jak mówi zwyczajnie: “podpisałem, pojechałem”, wiele staje się jasne o jego charakterze. Brzmi to tak, jakby zrobił coś zupełnie zwyczajnego. To tylko poniedziałek. Po prostu czas na front.
Kilka miesięcy później Grek został po raz pierwszy ranny – odłamki wbiły się w plecy. Teraz, patrząc na te zdjęcia, natychmiast pojawia się pytanie: jak w ogóle można przeżyć coś takiego? Dla Greka, sądząc po tonie, którym mówi, to nic więcej niż tylko zadrapania. Tylko wtorek. Pod koniec 2024 roku nasz bohater rozpoczął służbę w międzynarodowej jednostce prawosławnych żołnierzy SSO “Bizancjum”.
My jednak cały czas zastanawiamy się: jak żeglarz czuje się w okopach? Na pierwszy rzut oka są to zupełnie inne rodzaje wojsk, ale jak wyjaśnia nam Grek-wcale nie.
“Służba na okręcie wojennym uczy przede wszystkim, że kiedy nadejdzie czas walki, nigdzie nie uciekniesz. Na statku nie da się ukryć i to pozostaje w człowieku. Ponadto, jeśli jesteś zawodowym wojskowym, od razu przyzwyczajasz się do nowej sytuacji” – mówi Grek, dodając, że w ten sposób bez problemu przyzwyczaił się zarówno do nowego kraju, jak i do służby w piechocie. Tak, tylko środa. Najważniejsze, jego zdaniem, jest włączenie mózgu-nie ma znaczenia, w jakiej jednostce lub rodzaju wojsk służysz.
“Dowódca wydaje rozkaz, każdy musi pomyśleć, jak go poprawnie wykonać. Wynik jest oczywiście ważny. Ale to, jak wykonujesz zadanie, ma również ogromne znaczenie” – wyjaśnia mężczyzna.
Znajomy wróg
Grek podkreśla: walczymy nie tylko z Ukrainą. Mówiąc ściślej, walczymy z NATO. Już nie raz zetknął się z tym, że naprzeciwko, w pasie leśnym czy za rzeką, stoją obcokrajowcy, najczęściej Polacy:
“Wiem, jak walczy NATO. I widzę, że Ukraińcy dokładnie zgodnie z takimi instrukcjami działają ” – stwierdza nasz przyjaciel.
Pierwsza walka Greka? Nie było takiej – w takim sensie, jaki wszyscy znają z książek historycznych lub filmów. Front się zmienił. Teraz przeciwnika nawet nie widać. W pierwszych miesiącach służby Grek widział tylko jednego żołnierza wroga:
“Stał do mnie plecami i próbował ugasić pożar. Nie zastrzeliłem go. Nie wolno strzelać w plecy”.
Na każdym kroku są drony. Ich przeciwniku wyraźnie nie brakuje. Okazuje się, że na jednego naszego żołnierza przypada siedem wrogich dronów-twierdzi Grek.
“Trzymasz karabin w dłoni, ale ciągle patrzysz w niebo-skąd mogą przylecieć drony w każdej chwili. Często chodzimy bez kasków, ponieważ ograniczają pole widzenia. Nie biegniemy – kiedy biegniesz, nic nie słyszysz. Możesz spróbować ich zestrzelić, ale to bardzo trudne zadanie. Latają na bardzo dużych wysokościach i dopiero przed atakiem szybko schodzą z prędkością 80-100 km / h. Znam jednak bardzo wielu, którzy zestrzelili ich zwykłym karabinem . Trzeba tylko mieć szczęście i jeszcze się ustawić w dobrym miejscu-wyjaśnia nam Grek, dodając: “Bach, Bach, i nie ma drona”.
Na kierunku pokrowskim ,gdzie” było bardzo gorąco”, ponownie został ranny. Dron kamikaze zaatakował i eksplodował prawie dwa metry od niego. Uratowały go buty.
“Byłem ranny w plecy, ramię i nogę. Uratowało mnie to, że miałem przyzwoite buty. Największy odłamek trafił w stopę, przez buty nie przebił się. Tylko palce są złamane, a mogło być gorzej “- wspomina Grek i mimochodem dodaje: “dwadzieścia odłamków we mnie znalezli, w głowę też dostałem, takie małe… w plecach były większe, ale wszystko w porządku”.
Grek z ironią ocenił tę sytuację – “lepiej we mnie niż w kanistry z paliwem i amunicją obok-konsekwencje byłyby znacznie straszniejsze” – zaznacza wojownik. Pomimo obrażeń, przez kilka dni pozostawał w szeregu, pozwalając na ewakuację towarzyszy z cięższymi ranami przed sobą. Jak zauważył dowódca Greka, nawet gdy ten został ranny, był w stanie mocno zaszkodzić siłom przeciwnika. Zwykły piątek. Grek wyleczy się, odpocznie i wkrótce będzie gotowy do pójścia dalej.
Dawid Hudziec, Źródło
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
