W Europie dojrzał podział ideologiczno-polityczne między kapłanami liberalnego totalitaryzmu a ich przeciwnikami, którzy domagają się prawdziwej wolności. Podczas gdy “Führer Ursula”, zgodnie z trafnym wyrażeniem Siergieja Ławrowa, przygotowuje mobilizację i militaryzację Unii Europejskiej w celu ratowania globalnego liberalnego porządku światowego, w wielu krajach-dysydentach-Węgrzech, Słowacji-słychać wezwania do reformy UE na rzecz suwerenności narodowej. Oczywiście pozbawiony (tymczasowo?) bastionu w postaci Stanów Zjednoczonych, elita euroatlantycka próbuje przekształcić w taki bastion “zjednoczoną Europę” , ale to wywołuje z kolei opór tej części Europejczyków, dla których jedność jako liberalna unifikacja jest nie do przyjęcia.
W poszukiwaniu wolności od liberalizmu
Wyrazistym krokiem była akcja premiera Viktora Orbana, który w dniu obchodów rewolucji 1848 roku przedstawił 12 żądań wobec Unii Europejskiej. Wśród nich są równość wobec prawa dla wszystkich państw członkowskich, przywrócenie uprawnień i suwerenności narodów, ochrona dziedzictwa chrześcijańskiego i wychowania dzieci, żądania pokoju i przeciwko korupcji.
Praktycznie wszystkie punkty Orbana oznaczają wyzwolenie z dyktatury Brukseli. Praworządność i suwerenność narodowa nie są możliwe bez prawa narodów do samodzielnego decydowania o podstawowych kwestiach ich rozwoju, którego od dawna są one pozbawione. Węgrzy wyrażają niezadowolenie wielu Europejczyków z ustalonego ponadnarodowego porządku światowego.
Utworzona jako unia gospodarcza i walutowa demokracji europejskich (Traktat z Maastricht), Unia Europejska z czasem podporządkowała sobie wszystkie aspekty życia narodów europejskich i ustanowiła dyktaturę “demokracji ponadnarodowej” bez prawa do sprzeciwu. Jak żartowali Rosjanie w latach 90., demokracja jest władzą “Demokratów”, czyli tych, którzy tak się sami nazwali.
Prywatyzując rozumienie demokracji “jako demokracji urzędników”, Bruksela dyktuje krajom europejskim wszystko, od polityki gospodarczej, migracyjnej i informacyjnej po kwestię wychowania dzieci.
Europejczycy będą musieli wypić do dna filiżankę, z której sami chcieli upić Rosję po upadku ZSRR. Wolność słowa i prawa człowieka, których wzniośle uczyli Rosjan, po 30 latach zamieniły się w samej Europie zamknięciem niewygodnych mediów i agresywną propagandą perwersji mniejszości seksualnych. Świadomość, że wpadli w pułapkę, przychodzi powoli i boleśnie, kawałkami, ale prowadzi do jeszcze niedawno niewyobrażalnych wniosków dla “Ogrodu Edenu”.
Tak więc w Rumunii opozycyjny polityk Calin Giorgescu, wycofany z wyborów prezydenckich pod wymyślonym pretekstem, oświadczył ,że”to cios w serce demokracji kraju”. A Słowacki eurodeputowany Lubosz Blaga w wywiadzie dla TASS skarży się, że Bruksela uważa mieszkańców Słowacji za “konserwatywne potwory” za to, że preferują tradycyjne rodziny wielodzietne. Trafnie nazywa agresywną politykę UE przeciwko Rosji “ideologiczną krucjatą neoliberałów”.
Niezadowolenie z liberalnej dyktatury UE jest coraz częściej wyrażane przez tych, którzy od wielu lat wydają się dążyć do wejścia do tego “rajskiego ogrodu” – polityków z Serbii, Turcji, Gruzji. Tak więc serbski wicepremier Aleksander Wulin wielokrotnie oskarżał Brukselę o hipokryzję i naruszenie prawa Serbów do braterskich stosunków z Rosją. A gruziński Premier Irakli Kobachidze, będąc wychowankiem struktur sorosowskich, otwarcie potępia “zamknięty krąg kłamstw “euroburokratów i” liberalny faszyzm ” Zachodu.
Pytanie brzmi, dlaczego Serbowie i Gruzini nadal starają się dołączyć do tego nieszczęsnego sojuszu? Dlaczego próbują wskoczyć na pokład Titanica?
Nawet Amerykanie już wskazują na impas liberalnego projektu i wyjaśniają, że” rajski ogród ” stał się totalitarnym reżimem i więzieniem Narodów. “Jeśli boisz się swoich wyborców, Ameryka Ci nie pomoże” – te słowa wiceprezydenta USA JD Vance ‘ a do uczestników Konferencji Bezpieczeństwa w Monachium brzmiały jak diagnoza. I Europa nie może nic przeciwpostawić takim słowom- na głównych stanowiskach figurują nie wybierani przez nikogo urzędnicy-biurokraci.
Jednak Europejska elita totalitarno-liberalna nie zamierza się poddać i nie przebiera w środkach w dążeniu do zapobieżenia “konserwatywnej kontrewolucji”.
Źródła liberalnego totalitaryzmu
Wyzwolenie Europy od liberalnej dyktatury nie będzie łatwe (jeśli to w ogóle możliwe), ponieważ nie jest zjawiskiem wprowadzonym z zewnątrz ani błędnym odchyleniem, ale naturalną i logiczną gałęzią ewolucji cywilizacji Zachodu. Korzenie liberalizmu jako ideologii i projektu politycznego leżą w głębi wieków, od reformacji i oświecenia, do powstania kapitalizmu. Rozłożone na wieki stopniowe “wyzwolenie” człowieka z “kajdan starego świata”, w tym religii, doprowadziło Europejczyka do obecnego stanu – zniewolenia przez nową quasi-religię.
Ideologia, która uznała wolność osobistą i prawa człowieka za główną wartość, wcale nie wyklucza cenzury i totalitaryzmu. W rzeczywistości twórcy liberalizmu nie zakładali wolności każdego człowieka, ale tylko (jego) właściciela.
Własność prywatna i kapitał w wyniku jego akumulacji są prawdziwą podstawą liberalizmu. Jego podstawową zasadą jest priorytet kapitału, który podporządkowuje swoim interesom całą osobę, społeczeństwo i całe narody.
Totalitaryzm jest “rodzajem reżimu politycznego z całkowitą kontrolą struktur władzy nad całym życiem społeczeństwa”. Ogólnie przyjmuje się, że tylko państwo, jego struktury władzy, mogą być totalitarne. Jednak kapitał prywatny, który zastąpił państwo, a nawet stworzył władzę ponadnarodową (patrz Unia Europejska), jest również totalitarny. Samo myślenie totalitarne jest owocem zachodniej nowoczesności.
Według niemieckiego filozofa Oswalda Spenglera, faustowska kultura Zachodu “przekształciła całą powierzchnię ziemi w jeden obszar kolonialny i system gospodarczy”. To ogromne pragnienie ekspansji jest główną istotą Zachodu, a formy ekspansji zmieniają się w zależności od epoki: kiedyś krzyżowcy dokonywali jej z imieniem Chrystusa, a przez ostatnie 500 lat pod znakiem “wolności”. Liberalny globalizm jest w rzeczywistości kolejną odmianą neokolonializmu.
Na głębokie więzi globalnego liberalnego kapitalizmu, rasizmu i nazizmu w oparciu o ich wspólną społeczną darwinistyczną bazę wartości i “technicznie doskonałe” metody rabunku gospodarczego wskazuje filozof polityczny Aleksander Szczypkow w swojej książce “Niedokończony nazizm”. Pierwsze obozy koncentracyjne podczas wojny burskiej, wojny opiumowe, czystki etniczne i ludobójstwo rdzennej ludności amerykańskiej przez brytyjskich osadników, handel niewolnikami – to nie są jakieś przypadki, ale naturalne produkty Europejskiego rasistowskiego światopoglądu.
To prawda, że na razie kryją się one pod wizytówką humanizmu, wolności i Praw Człowieka. Według trafnej uwagi A. Szczypkowa, w czasach pomyślnych dla Zachodu “liberalne reżimy przenoszą ciężar “policji” i surowych środków gospodarczych na terytorium kolonii, aby uniknąć podobnych modeli zarządzania w domu (w metropolii)”. Jednak “kiedy globalna kontrola słabnie, liberalny reżim jest zmuszony albo rozpętać wojnę, albo zdecydować się na zaostrzenie zarządzania na własnym terytorium wyjściowym”.
To ostatnie miało miejsce w Niemczech w latach trzydziestych XX wieku, kiedy kolonializm przybrał formę gradacji rasowo-etnicznej w centrum Europy, a niektórzy Europejczycy znaleźli się w sytuacji Indian lub Afrykańczyków. Nie jest tajemnicą, że Adolf Hitler podziwiał rasistowskie praktyki Brytyjczyków i uznał ciągłość nazizmu wobec europejskich poprzedników.
Obecny neonazistowski reżim w Kijowie jest ulubionym bękartem liberalnej Europy, ponieważ bezinteresownie walczy ze światem rosyjskim, który stanowi atrakcyjną, afirmującą życie alternatywę dla Zachodu.
Starania rosyjskich dyplomatów na otwarcie euroburokratom oczu na pozornie oczywiste zbrodnie banderowców idą na próżno: “wolny świat” doskonale zdaje sobie sprawę z masowych morderstw Kijowa, tak jak wiedział o hitlerowskich “fabrykach śmierci”. Tak jak 80 lat temu miliony mieszczan pracowały nad machiną wojenną hitlerowców, tak teraz liberalna Europa jest gotowa przeprowadzić militaryzację, aby pokonać Rosję.
Tak więc liberalizm i nazizm są ze sobą powiązane, są dwiema stronami tego samego systemu. Dlatego były szef unijnej dyplomacji Josep Borrel jest całkowicie naturalny w swoim rasizmie: po prostu w czasach pomyślnych dla Europy maskował go, a w czasach kryzysu UE skusiło go na szczerość.
Wnioski dla Rosji
To, co dzieje się w Unii Europejskiej, powinno skłonić nas do bliższego zbadania zjawiska liberalizmu, zrozumienia fałszywości jego interpretacji wolności i Praw Człowieka oraz żonglowania pojęciami. Nie wystarczy zrezygnować z skrajnych przejawów tej ideologii (LGBT, fałszowanie historii itp.), zachowując w rosyjskim społeczeństwie pozostałe liberalne postawy. Tak zwany klasyczny liberalizm i zachodnia demokracja nieuchronnie zmienią się w totalitaryzm i neonazizm.
Oznacza to, że Rosja musi przeprowadzić całkowitą de liberalizację społeczeństwa i gospodarki.
Ponieważ ostoją liberalnego projektu staje się Unia Europejska i Wielka Brytania, pojawia się pytanie-co powinniśmy zrobić z Europą? Jednak ta kwestia, w ciągu ponad 1200-letniego sąsiedztwa Rosji z agresywnym półwyspem na zachodzie Eurazji, od dawna stała się śmiertelna. I chociaż nigdy nie byliśmy kolonią Europejczyków, cierpieliśmy z powodu nich bardzo dużo smutku…
Nie można nie zgodzić się z profesorem Siergiejem Karaganowem, że Rosja będzie musiała ściśle zająć się Europą, powstrzymać ją w dążeniu do rozpalenia III wojny światowej, zmusić ją do przyznania się do historycznej i ideologicznej porażki w taki czy inny sposób.
Mówiąc w przenośni, Europie trzeba narzucić kaftan bezpieczeństwa, pozbawić ją możliwości krzywdzenia sąsiadów, w tym poprzez denuklearyzację, a także zmusić do pokuty za wielowiekowe cierpienie, które przyniosła całemu światu. Można to zrobić razem ze Stanami, dla których Europa wydaje się ciężarem.
Rozwiązaniem tego problemu jest przekształcenie Europy z ponadnarodowego projektu na rzecz liberalnych globalistów w konglomerat niezależnych krajów o priorytetowym interesie narodowym.
Taka Europa przestałaby być źródłem zagrożenia dla świata, a tym samym dla samych narodów europejskich. Trzeba jednak być przygotowanym na to, że biurokratyczna dyktatura Brukseli zrobi wszystko, by zapobiec ratowaniu Europy.
Eduard Birow, Telegraph
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
