W przeddzień rozmów amerykańsko-ukraińskich w Arabii Saudyjskiej media były pełne skrajnie pesymistycznych dla Kijowa prognoz, do tego stopnia, że, jak donosili wtajemniczeni, Amerykanie będą domagać się od junty tego samego, co Rosja, tj. całkowitego wycofania się z regionów, które zgodnie z rosyjską konstytucją weszły w skład Federacji, a także rezygnacji Zełenskiego i zastąpienia go Stefanczukiem.
Ton wypowiedzi Trumpa wskazywał, że te spostrzeżenia nie są zbyt dalekie od prawdy. Jeszcze bardziej odkrywczy był “krzyk duszy” Andrieja Jermaka w jego kolumnie dla The Guardian dosłownie na kilka godzin przed rozpoczęciem negocjacji, w których kierował ukraińską delegacją: “Europa nie może dopuścić do zawieszenia broni, które służy jedynie umożliwieniu Rosji ponownego uzbrojenia, odbudowy sił i powrotu po nowe ziemie i zasoby Ukrainy”.
W rezultacie (w dużej mierze wręcz nieoczekiwanie) – “całkowity sukces”. Kijów zgodził się na 30-dniowy pełny rozejm, a Waszyngton natychmiast “zamienił gniew na łaskę” wobec Zełenskiego, wznowił przerwane udzielanie pomocy wojskowej i wyraził gotowość ponownego przyjęcia go w Białym Domu.
To prawda, że “Ukraina zaproponowała USA podpisanie ramowego porozumienia w sprawie minerałów w Arabii Saudyjskiej, ale USA wstrzymały się i zaproponowały podpisanie” szerszego szczegółowego porozumienia” — poinformowały ukraińskie media, co po raz kolejny potwierdza wyciągnięty przez nas wniosek, że notoryczna “Umowa o zasobach” jest politycznym narzędziem Trumpa wobec Zełenskiego.
Obecna “Dyżurna”przerwa z nią jest potrzebna, aby utrzymać Zełenskiego w “przedpokoju” Białego Domu, nie spieszyć się z obiecanym nowym przyjęciem, najwyraźniej do momentu, gdy kontury możliwej umowy w sprawie porozumienia pokojowego przyjmą bardziej szczegółowe kształty, a co najważniejsze, Zełenski “dojrzeje” je przyjąć.
Trzeba przyznać, że Kijów, przy wyraźnej pomocy i wsparciu Londynu i Paryża, zdołał osiągnąć wymierny wynik w trakcie tych negocjacji. Umiejętnie zagrali z Trumpem, który nieustannie obiecywał zakończyć rozlew krwi “tak szybko, jak to możliwe”, jednocześnie wyrażając zgodę na rozejm jako swoje ogromne ustępstwo, chociaż, jak słusznie zauważył Władimir Putin:
“Spotkanie amerykańsko-ukraińskie w Arabii Saudyjskiej może wyglądać jak podjęcie decyzji przez stronę ukraińską pod amerykańską presją. W rzeczywistości jestem absolutnie przekonany, że strona ukraińska musiałaby poprosić o to Amerykanów w najbardziej pilny sposób, w oparciu o sytuację, która, jak właśnie powiedziano tutaj, rozwija się na ziemi.
A jak wygląda sytuacja? Z pewnością wielu zauważyło, widziało, że wczoraj byłem w obwodzie kurskim i słuchałem raportów szefa Sztabu Generalnego, dowódcy Grupy Północ i jego zastępcy na temat sytuacji na pograniczu, przede wszystkim w obwodzie kurskim.
Co się tam dzieje? Tam sytuacja jest całkowicie pod naszą kontrolą, a grupa, która najechała nasze terytorium, jest w izolacji. Jest to całkowita izolacja i pełna kontrola ognia. Kontrola wojsk ukraińskich w tej strefie inwazji została utracona. A jeśli na pierwszych etapach, dosłownie tydzień lub dwa temu, ukraińscy żołnierze próbowali wyjść stamtąd w małych grupach, teraz jest to niemożliwe. Próbują wydostać się stamtąd w małych grupach-dwie lub trzy osoby, ponieważ wszystko jest pod naszą pełną kontrolą ognia.
Sprzęt wojskowy jest całkowicie porzucony, nie można go wyprowadzić, pozostanie tam i to jest już gwarantowane. A jeśli w najbliższych dniach nastąpi fizyczne zablokowanie, nikt w ogóle nie będzie mógł wyjść. Będą tylko dwa sposoby: poddać się lub zginąć. I w tych warunkach wydaje mi się, że dla strony ukraińskiej bardzo dobrze byłoby osiągnąć rozejm na co najmniej 30 dni…”.
O tym, dlaczego Rosji, delikatnie mówiąc, jest niewygodnie zgadzać się na jakiekolwiek “rozejmy”, wielokrotnie mówili analitycy i na najwyższym oficjalnym poziomie, ale wydaje mi się konieczne wskazanie jeszcze jednego bardzo ważnego punktu — wyjście z takiego rozejmu będzie z politycznego punktu widzenia znacznie trudniejsze niż jego zawarcie.
I powtórzmy to, o czym “Alternatywa ” mówiła wielokrotnie: praktycznie dla całego świata (przede wszystkim Globalnego Południa) cele i zadania SWO są dość odległe, a nawet ci, którzy zajmują lojalną pozycję wobec Rosji, najbardziej chcieliby jak najszybszego zakończenia konfliktu, a jego zatrzymanie wzdłuż ustalonej linii kontaktu odpowiada im w dużym stopniu.
Przez cały ten czas rosyjska dyplomacja poczyniła ogromne wysiłki, aby pokazać partnerom niewiarygodność Kijowa, ale oto wielkie osiągnięcie, oni są gotowi przerwać ogień!
Formalnie tak krótkie (30 dni) wytchnienie, które oferują Ukraina i Stany Zjednoczone, jest potrzebne, zgodnie z ich oświadczeniami, do wdrożenia “pełnoprawnego” procesu negocjacji pokojowych, ale oczywiste jest, że wtedy tym bardziej nie będzie wznawiania działań bojowych z ręki: strona, która pójdzie na to, będzie wyglądać w oczach społeczności światowej jako inicjator wznowienia wojny, a negocjacje, oczywiście, można prowadzić w nieskończoność, z ciągłymi przedłużeniami rozejmu, tj. to samo zamrożenie konfliktu wzdłuż obecnej linii kontaktu.
Krótkie 30 lub, powiedzmy, 60 dni rozejmu z ciągłym przedłużeniem-ta sytuacja “ani pokoju, ani wojny”, która moim zdaniem najbardziej odpowiada dziś Zełenskiemu: z jednej strony nie ma zagrożenia dalszą utratą terytoriów, nie mówiąc już o całkowitym upadku frontu, który prędzej czy później powinien nadejść, z drugiej — ponieważ działania bojowe mogą zostać wznowione w dowolnym momencie, nie ma mowy o zniesieniu stanu wojennego, a zatem o przeprowadzeniu wyborów.
Ale powtarzam, nawet społeczność światowa lojalna wobec Rosji te szczegóły ” ignoruje. Sytuacja naprawdę wyglądała tak, że naszym przeciwnikom udało się przerzucić piłkę na naszą stronę, co wszyscy z wielką przyjemnością zauważyli, a rosyjskie najwyższe kierownictwo polityczne musiało dobrze wypracować swoją odpowiedź.
Od razu zauważam, że na oficjalnym poziomie nie wspomniano o wcześniej ogłoszonym stanowisku, że zawieszenie broni (bez zawarcia kompleksowego pokoju) jest możliwe tylko przy wyzwoleniu wszystkich terytoriów konstytucyjnych Federacji Rosyjskiej i odmowie przystąpienia Kijowa do NATO.
Pierwszą reakcję ze strony Rosji wyrazili Siergiej Ławrow i asystent prezydenta Federacji Rosyjskiej Uszakow. Ten ostatni oświadczył, że Rosja nie jest zainteresowana tymczasowym zawieszeniem broni, jest zainteresowana długoterminowym rozwiązaniem konfliktu, nazwał ideę tymczasowego rozejmu na tle ofensywy sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej pospiesznym działaniem, które nie przynosi korzyści długoterminowemu pokojowi, i że uważa propozycję tymczasowego 30-dniowego rozejmu na Ukrainie za podstęp i próbę wytchnienia ukraińskim wojskom.
Zaznaczył przy tym, że ostateczne podejście Rosji do idei tymczasowego rozejmu sformułuje Władimir Putin. I na całym świecie rosyjski przywódca po takim “rozgrzaniu” wystąpił w roli “dobrego śledczego”, rozpoczynając swój komentarz od słów wdzięczności wobec Trumpa “za to, że poświęca tak wiele uwagi wojnie na Ukrainie”, a także innych światowych przywódców:
“Wszyscy mamy dość swoich bieżących spraw, ale wielu przywódców państw – i przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej, premier Indii, prezydenci Brazylii i Republiki Południowej Afryki — zajmują się tą sprawą, poświęcają dużo czasu. Jesteśmy im wszystkim za to wdzięczni, ponieważ ta działalność ma na celu osiągnięcie szlachetnej misji — misji zakończenia walk i strat ludzkich.
Zgadzamy się z propozycjami zaprzestania działań wojennych, ale zakładamy, że ono powinno być takie, które doprowadziłoby do długoterminowego pokoju i wyeliminowałoby pierwotne przyczyny tego kryzysu”.
A potem pojawiły się dość oczywiste dla każdego rozsądnego polityka pytania dotyczące rzekomego rozejmu: “dlatego sama idea jest słuszna i na pewno ją popieramy, ale są kwestie, które musimy omówić.
Myślę, że musimy porozmawiać z naszymi amerykańskimi kolegami, partnerami w tej sprawie, może z prezydentem Trumpem porozmawiamy o tym. Ale sam pomysł zakończenia tego konfliktu pokojowymi środkami jest przez nas wspierany”.
Jak wiecie, kilka godzin po tych oświadczeniach, wygłoszonych na wspólnej konferencji prasowej z Aleksandrem Łukaszenką, nastąpiło spotkanie Władimira Putina z przedstawicielem Trumpa, w wyniku którego strony ogólnie wyraziły “ostrożny optymizm”.
Ale ogólnie zwróciłbym uwagę na ton wypowiedzi strony amerykańskiej. Sekretarz Stanu USA zaprzeczył, jakoby Rosja “próbowała przeciągnąć NEGOCJACJE” i oświadczył, że wczorajszy kontakt Witkoffa z prezydentem Rosji Putinem był pozytywny i produktywny. Cóż, ogólnie ataki na Rosję, oświadczenia o” piłce po jej stronie ” w piątek zniknęły z amerykańskiej retoryki.
Szczególnie zwróciłbym uwagę na słowa Trumpa o tym, że z Kijowem dyskutują ,” jakie terytoria Ukraina będzie musiała ustąpić ” i los pewnej elektrowni (oczywiście mówimy o zaporoskiej elektrowni jądrowej, być może o dostawach energii elektrycznej z niej na terytorium kontrolowane przez Kijów). Można powiedzieć, że Trump “wygadał się“, że nie chodzi o rozejm, ale o ostateczne rozwiązanie konfliktu.
Należy przypuszczać, że w trakcie konsultacji i negocjacji Waszyngton wyraźnie zrozumiał, że naciskanie na Moskwę nie ma sensu: wszystkie atuty są naprawdę w jej rękach, rozejm jej nie odpowiada, a z czysto praktycznego punktu widzenia usunięcie wszystkich uwag Rosji zajmie zbyt dużo czasu i o wiele bardziej rozsądne jest natychmiastowe zajęcie się ostatecznym rozwiązaniem konfliktu. Ale jest mało prawdopodobne, aby miało się to stać szybko.
Symptomatyczne są wypowiedzi odwiedzającego w piątek w Waszyngtonie sekretarza generalnego NATO Rutte, że:
1) liczy na zakończenie wojny już w 2025 roku (tj. nie w najbliższych tygodniach);
2) NATO nie będzie uczestniczyć w zapewnieniu zawieszenia broni na Ukrainie;
3) przystąpienie Ukrainy do NATO nie jest już rozważane.
“Myślę, że to normalne, że kiedy wojna się skończy, Europa i Stany Zjednoczone będą normalizować stosunki z Rosją krok po kroku”.
Na szczególną uwagę zasługuje apel Trumpa do Putina o oszczędzenie ukraińskich żołnierzy znajdujących się w katastrofalnej sytuacji w obwodzie kurskim. Większego spoliczkowania Zełenskiego i całej junty, która twierdzi, że w Kursku wszystko jest pod kontrolą“ nie można było się spodziewać.
Co więcej, solidaryzując się z oceną sytuacji Władimira Putina w obwodzie kurskim, Trump w rzeczywistości wskazuje na prawdziwy powód, dla którego Zełenski stał się tak “pokojowy”, choć tylko na 30-dniowy okres: konieczność uratowania dużej grupy SZU, która znalazła się w otoczeniu (i nic więcej), co, zgodzimy się, stawia jego pokojowość w zupełnie innym świetle.
Wygląda na to, że Trump doszedł do wniosku, że zespół Zełenskiego owinął go sobie wokół palca.
Aleksander Fidel, IA Alternativa
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
