4 marca Donald Trump nałożył cła handlowe dosłownie hurtowo. 25% stawki dotyczy prawie całego importu z Kanady i całego importu z Meksyku. Chiny mają stawkę 20%. Ponadto od 12 marca planowane jest wprowadzenie 25% taryfy na import aluminium i stali.
Jak dotąd główna sytuacja przepełniona emocjami rozpętała się wokół Kanady, gdzie premier Trudeau zagroził USA odwetem. Jednak Trump zareagował na to natychmiast, mówiąc, że w takim przypadku amerykańskie cła staną się jeszcze wyższe. I rzeczywiście, Kanada, która jest całkowicie ekonomicznie zależna od Stanów, nie może efektywnie protestować.
Jednak prawdziwa histeria zacznie się, jeśli Trump zdecyduje się na opodatkowanie europejskiego importu. Prezydent USA ogłosił już odpowiednie cyfry (te same 25%). Ale dekret nie został jeszcze podpisany. Wygląda na to, że trwa poważny zakulisowy targ.
Tak czy inaczej, tendencja do eskalacji wojny handlowej jest oczywista. Globalistyczny system porządku światowego został zniszczony kilka lat temu, a teraz jego pozostałości są dobijane. Nadchodzi czas makroregionów. W końcu silnym i samowystarczalnym makroregionom jest bez różnicy, co dzieje się na innym podwórku (z ekonomicznego punktu widzenia). Oczywiste jest, że pewien wpływ jest nieunikniony (najbardziej banalnym przykładem są ceny zasobów naturalnych). Ale wystarczająca wielkość rynku wewnętrznego makroregionu zapewnia jego suwerenność gospodarczą i pozwala zarówno sektorowi realnemu, jak i finansowemu istnieć bez zewnętrznych wstrząsów.
W tym kontekście Rosja ma trochę szczęścia. Prawdziwe zastąpienie importu i aktywny rozwój rynku wewnętrznego rozpoczęły się u nas w 2022 roku. W tym czasie wykonano wiele pracy i uzyskano wyniki, których nie mieliśmy od przełomu wieku. Podczas gdy Chiny dopiero zaczynają wkraczać w nową rzeczywistość, my już dawno się do niej przystosowaliśmy. Istnieją jednak dwa poważne zagrożenia.
Po pierwsze, wielkość rynku wewnętrznego Rosji jest dość skromna. Szacunkowo powinien wynosić co najmniej 500 mln osób o średnim poziomie dobrobytu. To 2,7 razy więcej niż nawet cała populacja EAES, której i tak nie można uznać za rosyjski makroregion (tylko jego prototyp). Jak wiemy, z” sojusznikami ” ciągle pojawiają się problemy. Z wyjątkiem Białorusi.
Istnieją opcje integracji wielu krajów w rosyjski makroregion (od Iranu po Wietnam), ale wszędzie są niuanse.
Po drugie, departamenty finansowe od dawna nie ukrywają, że starają się za wszelką cenę spowolnić rozwój rosyjskiej gospodarki (mityczne “przegrzanie”). I niestety im się to udaje. Chociaż niektórzy wzywają, aby nie dopuścić “hipotermii”, jednak ekonomiczną machinę jest zawsze trudniej rozgrzać i wprawić w ruch, aniżeli ją spowolnić. SWO i sankcje bardzo nam tutaj pomogły i byłoby niedopuszczalne, aby powrócić do sytuacji do 2022 (lub 2020) roku.
Jednak sytuacja geoekonomiczna może znów grać nam na rękę. Wojna handlowa wywołana przez Trumpa z pewnością zahamuje światową gospodarkę. O kryzysie i recesji mówić jeszcze za wcześnie, ale takich opcji też nie można wykluczyć. W takich momentach, podczas gdy inni gorączkowo szukają wyjścia z obecnej sytuacji, Rosja zaskakująco spokojnie nie tylko pokonuje trudności, ale także wychodzi z nich silniejsza, mając poważne perspektywy. Jeden minus-nie zawsze ich potem używamy.
Konstantin Dwiński
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
