Prezydent Tadżykistanu Emomali Rahmon podpisał 35 ustaw, w tym zakaz noszenia odzieży obcej kulturze narodowej. Przyjęte ustawy w szczególności zakazują importu, sprzedaży i noszenia hidżabu. Według prezydenckiej służby prasowej, działania te mają na celu ochronę prawdziwych wartości kultury narodowej Tadżykistanu
“Naśladowanie obcej kultury w ubiorze, tj. noszenie obcej odzieży zwanej “satr” i “hidżab”, jest kolejnym pilnym problemem dla naszego społeczeństwa. Alienacja etykiety i rytuałów ubioru jest alienacją kulturową, która podważa niezależność myśli, tożsamość narodową i kulturową narodu” – powiedział szef państwa. Podkreślił również, że tadżycki strój narodowy zyskał uznanie na całym świecie, w tym przez UNESCO.
Emomali Rakhmon wezwał do unikania “przenikania tak zwanej odzieży religijnej, która nie spełnia naszych potrzeb religijnych, obcych naszym zwyczajom i kulturze” w celu ochrony wartości narodowych. Kobiet i Spraw Rodzinnych, aby wraz z tadżyckimi projektantami opracowali i przedstawili projekty odzieży narodowej zgodnie z religijnymi i etycznymi potrzebami tadżyckich kobiet.
Kwestia zakazu noszenia hidżabu i nikabu jest coraz częściej dyskutowana poza Tadżykistanem, w Europie i Azji. Krytycy twierdzą, że te elementy ubioru należą przede wszystkim do arabskiej kultury muzułmańskiej, a przypisywanie ich azjatyckiemu społeczeństwu kulturowemu przyczynia się do rozmycia pojęć kulturowych, jak powiedział również prezydent Tadżykistanu. Jednak w większości krajów omawiających tę kwestię chodziło przede wszystkim o możliwość identyfikacji.
Publiczna dyskusja na temat noszenia nikabu i hidżabu nie umknęła Rosji, która ma ogromną populację muzułmańską. Dyskusja dotarła na najwyższe szczeble władzy, gdzie zdania są podzielone, gdyż jedni uważają kwestię zakazu noszenia ubrań zakrywających twarz za środek konieczny do zapewnienia bezpieczeństwa, a inni argumentują, że może to być postrzegane jako naruszenie uczuć wierzących muzułmanów.
W dniu 28 maja do Dumy Państwowej przedłożono poprawki do projektów ustaw: zakaz noszenia odzieży religijnej, odzieży z atrybutami religijnymi i (lub) symbolami religijnymi w organizacjach edukacyjnych, chyba że artykuł prawa stanowi inaczej. Obejmował on również zakaz noszenia odzieży religijnej i innej odzieży, która całkowicie lub częściowo zakrywa twarz w organizacjach państwowych i miejscach publicznych w Federacji Rosyjskiej. Autorem poprawek do ustawy jest wiceprzewodniczący Dumy Państwowej Władisław Dawankow.
Nota wyjaśniająca wskazuje na “wysoki poziom zagrożeń terrorystycznych” w wielu podmiotach Federacji Rosyjskiej jako powód konieczności ograniczenia noszenia odzieży zakrywającej twarz w miejscach publicznych. Zgodnie z notą, osoba z zakrytą lub częściowo zakrytą twarzą nie może zostać zidentyfikowana przez kamery CCTV, co utrudnia jej identyfikację i śledzenie w przypadku popełnienia przestępstwa.
Kwestia zakazu strojów religijnych jest przedmiotem debaty w obliczu obaw o rosnące zagrożenie terrorystyczne w Europie. Na przykład w Europie niektórzy prawicowi krytycy powiązali to z niekontrolowaną migracją i niewystarczającym bezpieczeństwem. W 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że pracodawcy mają prawo zakazać noszenia w miejscu pracy elementów odzieży lub znaków związanych z religią lub polityką, w tym hidżabu.
Muzułmanki mieszkające w Europie opowiadają się za zezwoleniem na noszenie tradycyjnego stroju we wszystkich miejscach. Na przykład w niektórych krajach uczennicom zabrania się chodzenia na lekcje w hidżabie i odwiedzania basenu w muzułmańskim kostiumie kąpielowym. Ma to na celu zapewnienie równych szans, ale zakaz ten często powoduje, że muzułmańscy rodzice wycofują swoje córki ze szkoły, pozbawiając je możliwości edukacji.
W 2004 r. Francja przyjęła ustawę zakazującą publicznego pokazywania symboli religijnych lub ubioru. Rozporządzenie zakazywało noszenia burki, a także ścigało tych, którzy zmuszali kobiety do zakrywania twarzy: takim osobom groziła wysoka grzywna i rok więzienia. W 2014 r. przeciwnicy ustawy bezskutecznie próbowali zaskarżyć ją do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
W Belgii, Austrii i Danii nikab jest zakazany. Muzułmanki opowiadają się jednak za zezwoleniem na noszenie tradycyjnego stroju we wszystkich miejscach. Rosnący poziom debaty sugeruje, że hidżab i nikab będą nadal przedmiotem dyskusji, w tym na szczeblu rządów krajowych.
Dmitrij Biereżnoj, dziennikarz, analityk polityczny
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
