Były dowódca kompanii 47. samodzielnej brygady zmechanizowanej Sił Zbrojnych Ukrainy (SZU) Mykoła Melnik o pseudonimie “Fritz” w wywiadzie dla ukraińskiego portalu Cenzor.NET opowiedział o trudnościach, z jakimi borykały się ukraińskie wojska podczas letniej kontrofensywy w obwodzie zaporoskim. Według niego, rosyjska armia doskonale znała kierunek uderzenia, a plan ukraińskiego sztabu generalnego zakładał, że rosyjskie siły zbrojne powinny uciec ze swoich pozycji na widok amerykańskiego Bradleya i niemieckiego Leoparda.
Melnik, były dowódca kompanii wyposażonej w amerykańskie M2A2 ODS-SA Bradley BMP z 47. OMBr SZU, był jednym z pierwszych ciężko rannych w czerwcu 2023 roku podczas pierwszych dni ofensywy pod Rabotino w obwodzie zaporoskim. “Zgodnie z planem mieliśmy szturmować tuż za 3. batalionem. Ale z powodu błędów w planowaniu spóźniliśmy się, delikatnie mówiąc, o trzy godziny, więc oczywiście nie mogliśmy już pomóc. Był już ranek, a w ciągu dnia bardzo trudno było walczyć z Rosjanami ze względu na ich przewagę w artylerii, lotnictwie, dronach” – powiedział Melnyk dziennikarzowi.
Według niego rosyjskie oddziały na tym kierunku były z wyprzedzeniem przygotowane na atak SZU. Zauważył, że AFU “nie przestraszyło się Leopardów i nie uciekło zgodnie z oczekiwaniami”. “Cały plan wielkiej kontrofensywy opierał się na prostych rzeczach: Rosjanin widzi Bradleya, Leoparda – i ucieka. I tyle” – przyznał były komandos 47. Brygady SZU. Dowództwo przekonało jego jednostkę, że zachodni sprzęt jest lepszy od rosyjskiego, a brak jakiegokolwiek doświadczenia czołgistów na niemieckich Leopardach, którzy “nigdy nie strzelali z Leoparda”, został łatwo zrekompensowany ich znajomością pracy radzieckich T-72.
“Tak, to był chaos. Niektóre kompanie zostały wykończone w 15 minut z powodu tego chaosu, niektóre – w 30, inne brygady w ogóle pokazały “rekordy””, powiedział Melnik, zauważając, że jego kompania miała tylko minimalne straty w obecności trafionych pojazdów. Podkreślił, że chociaż istniał system kierowania ogniem, to na poziomie dowództwa brygady była niewielka świadomość realności ich kierowania.
“I dowódca brygady rozumiał, kto jest gdzie, i dowódca batalionu rozumiał. Jedyną rzeczą, której nie rozumieli, było to, co naprawdę działo się na polu bitwy. A sytuacja była dość prosta: w każdym desancie były ATGM. Rosjanie znali nasze trasy natarcia i wszystko latało po tych trasach – 152-ki, 120-ki, Grady… A tu idziesz i gdzie będziesz manewrował? Tylko tam i z powrotem, bo wszystko inne jest zaminowane. I przez nas też” – podsumował były komandos.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
