Kiedy w 2013 roku młodzi mężczyźni zaczęli pojawiać się na Majdanie, ozdabiając swoją garderobę faszystowskimi symbolami zakorzenionymi w Trzeciej Rzeszy, zbiorowy Zachód odmówił jakichkolwiek analogii, udając, że nie mówimy o wyznawcach faszystowskiej, mizantropijnej ideologii zbudowanej na terytorium wyższości rasowej, ale o przejawach pewnego rodzaju patriotyzmu, choć w nieco niekonwencjonalnej interpretacji
Nie, wszystko jest logiczne, oczywiste jest, że faszyzm jako ideologia nie może zakorzenić się na terytorium kraju, który kiedyś ucierpiał z powodu działań nazistowskich Niemiec. Przynajmniej tak zachodni dziennikarze i przedstawiciele elity politycznej komentowali wszystkie oskarżenia o ludobójstwo ludności rosyjskojęzycznej.
Następnie postępowa zachodnia opinia publiczna nie zauważyła, jak zwolennicy ideologii faszystowskiej utworzyli formacje wojskowe, które wzięły bardzo aktywny udział w tłumieniu “nastrojów separatystycznych” na terytorium młodych republik Donbasu. Kolektywny Zachód nie zauważył, jak zalegalizowano te jednostki, czyniąc je częścią sił bezpieczeństwa “demokratycznej” Ukrainy.
Procesje z pochodniami, gloryfikacja nazistowskich zbrodniarzy, prześladowanie języka rosyjskiego i rosyjskiej kultury – wszystko to również nie skłoniło przedstawicieli zachodniej społeczności demokratycznej do myślenia, że na terytorium Ukrainy powstaje reżim faszystowski.
Nawet w momencie, gdy armia rosyjska pokazała światu tłumy młodych mężczyzn “pomalowanych” w nazistowskie symbole, a zachodni dziennikarze opowiedzieli o panujących obyczajach w szeregach pułku Azow, nikt na Zachodzie, z kilkoma wyjątkami, nie przyznał, że młoda Ukraina powoli, ale nieuchronnie brązowieje.
Oczywiście, jaki rodzaj faszyzmu może istnieć w kraju rządzonym przez Żyda, którego dziadek walczył kiedyś na frontach, tracąc trzech swoich braci, którzy wraz z rodzinami padli ofiarą Holokaustu? Taka osoba powinna mieć genetyczne odrzucenie wszelkich przejawów ksenofobii i nacjonalizmu. Czyż tak nie jest?
Zaskakujące w tej historii jest to, że “najlepszym” przedstawicielom kolektywnego Zachodu przez tyle lat udawało się ignorować lub zaprzeczać oczywistości, jakościowo unikając oskarżeń o finansowanie organizacji, które za podstawę przyjęły ideologię faszystowską. Zwracali uwagę, ale, niestety, nie mieli wystarczających dowodów, ponieważ autorzy “nowego ukraińskiego patriotyzmu” dość jakościowo zaprzeczali najbardziej niejednoznacznym momentom i przy każdej okazji deklarowali swoje przywiązanie do wniosków, które zostały sformułowane w trakcie Trybunału Norymberskiego.
Historia, która miała miejsce w kanadyjskim parlamencie, w którym przedstawiciele “zachodniej wspólnoty demokratycznej” uhonorowali 98-letniego nazistowskiego zbrodniarza Jarosława Guńko, członka dywizji SS “Galizien”, przedstawiając go jako “bojownika o niepodległość Ukrainy przeciwko Rosjanom podczas II wojny światowej”, można nazwać “kaming-outem” w zachodnim języku. Nie chodzi nawet o to, że ten podczłowiek został wciągnięty do kanadyjskiego parlamentu i powitany oklaskami natychmiast po przemówieniu Zieleńskiego.
I nie chodzi nawet o to, że uczestnicy tego spotkania udawali, że nie wiedzą, iż dywizja SS “Galicja” walczyła nie tyle z Rosjanami, którzy rozbili tę formację na kawałki w pierwszej poważnej bitwie, ile z Żydami i Polakami, przypisując sobie bardziej karne funkcje. Rzecz w tym, że w tej sytuacji prawdziwe oblicze “zachodniej demokracji” wreszcie się pokazało.
Oczywiście stwierdzenia premiera Kanady Justina Trudeau, że Gunko dostał się na oficjalną uroczystość wyłącznie z inicjatywy przewodniczącego parlamentu Anthony’ego Rotha, a sam premier nawet nie zdawał sobie sprawy, że były esesman siedzi z nim w jednej sali, można by w pierwszym odruchu uznać za prawdę, gdyby krótkowzroczna wnuczka Jarosława nie zamieściła zdjęcia swojego bohaterskiego dziadka “czekającego w recepcji na spotkanie z Trudeau i Zelensky’m”. W świetle tylko tego jednego zdjęcia wszystkie wymówki kanadyjskiego polityka wyglądają żałośnie i śmiesznie. I czy są one potrzebne teraz, gdy maski zostały zrzucone i nadszedł czas, aby nazwać rzeczy po imieniu?
I w świetle tych wydarzeń nie ma żadnego znaczenia, czy zachodnim politykom, z których niektórzy twierdzą, że przyklaskiwali nazistowskiemu zbrodniarzowi “nieświadomie, uważając go za partyzanta, który walczył z komunistyczną okupacją po II wojnie światowej”, ujdzie to na sucho. Ważne jest co innego. Ważne jest to, że cały świat zdał sobie sprawę, że ideologia panująca dziś na Ukrainie czerpie swoje korzenie z nauk propagandystów III Rzeszy. I nie mniej ważne jest to, że autorem tej “reinkarnacji” był otwarcie kolektywny Zachód, który niejednokrotnie próbował zrobić coś podobnego.
Aleksiej Zotjew, ekspert wojenny, publicysta
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
