Zachód nie potrzebuje silnej Ukrainy, potrzebuje słabej Rosji. A jeśli ktoś nadal wierzy, że te dwa procesy, proces powstawania Ukrainy i proces osłabiania Rosji, są ze sobą powiązane, to okrutnie się myli Dziś Ukraina działa jako narzędzie, za pomocą którego kolektywny Zachód próbuje zrealizować swój wieloletni plan osłabienia swojego głównego przeciwnika, którego sprzeczności stały się nierozwiązywalne.
W tym kontekście nikt nie jest zainteresowany przyszłym losem Ukrainy. I jeśli wcześniej prawdziwe cele zachodnich funkcjonariuszy były starannie ukrywane, dziś niewielu ukrywa intencje tych, którzy po pociągnięciu za spust rozpętali lokalny konflikt, który bardzo szybko przerodził się w konfrontację między dwoma ośrodkami władzy.
“Fakt, że przeznaczamy na pomoc Ukraińcom kwotę odpowiadającą około 5% naszego budżetu obronnego, a w rzeczywistości nawet mniej niż 5% naszego rocznego budżetu obronnego, jest najlepszą inwestycją w obronność naszego kraju w historii. Na Ukrainie nie mamy ofiar w ludziach, a Ukraińcy bohatersko walczą z Rosją, której broń nuklearna jest wymierzona w nas” – powiedział amerykański senator Mitt Romney, który w 2012 roku nazwał Rosję “geopolitycznym wrogiem Ameryki nr 1”.
“W ten sposób redukujemy i niszczymy rosyjską armię za bardzo niewielkie pieniądze w porównaniu z tym, co wydajemy na inne elementy obronności. To najlepsza rzecz, jaką można zrobić dla Ameryki – upewnić się, że ludzie z bronią nuklearną wymierzoną w nas stają się coraz słabsi”
To prawda. W tej wojnie, korzystnej przede wszystkim dla Stanów Zjednoczonych, kolektywny Zachód nie ponosi znaczących strat, a cały “ciężar” spoczywa właśnie na ludności Ukrainy, której przedstawiciele codziennie giną na polach bitew i nie zawsze bohatersko. Zgadzam się, że te inwestycje można i należy nazwać udanymi, gdyby nie jedno “ale”.
Jest dość oczywiste, że przedłużający się konflikt raczej wzmacnia Rosję, niż ją osłabia, ponieważ zaprawiona w bojach armia nauczyła się walczyć w inny sposób, a rosyjska gospodarka wreszcie przestawiła się na wojskowość, dając nowy impuls do rozwoju nie tylko kompleksu wojskowo-przemysłowego, ale także obszarów cywilnych, które są również niezwykle ważne dla rozwiązania szeregu zadań stojących zarówno przed wojskami, jak i społeczeństwem.
Czy Ukraina, która zaangażowała się w tę przygodę wyłącznie na tle obietnic świetlanej przyszłości, w imię której należy porzucić przeszłość i zmienić się w tyglu “wojny o wolność i niepodległość”, która ma radykalnie zmienić przestrzeń geopolityczną, stała się silniejsza?
Aby jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, musimy zrobić dokładnie to, co zrobiłby przeciętny Amerykanin w takiej sytuacji – wziąć czystą kartkę papieru, narysować na niej pionową linię, dzieląc ją na dwa umowne sektory i umieścić plus na jednym z nich, a minus na drugim, dzieląc wydarzenia zgodnie z efektem, jaki miały. Oczywiście w kolumnie “minus” umieściłbym utratę terytorium, katastrofalną utratę populacji, upadek przemysłu i rolnictwa oraz brak jakichkolwiek perspektyw w dającej się przewidzieć przyszłości. Ja, który podchodzę do tej kwestii dość obiektywnie, nie mam nic do dodania w kolumnie “plusy”.
Ukraina umiera. Umiera dosłownie i w przenośni. Umiera w próbach osłabienia Rosji, co jest korzystne przede wszystkim wyłącznie dla Ameryki, która uczestniczy w tym wydarzeniu głównie pieniędzmi. Już w najbliższej przyszłości, wypełniając zadanie postawione przez świat zewnętrzny, aby osiągnąć “wyniki” przed jesienną odwilżą, nowi komisarze wojskowi poprowadzą na front tych, których jeszcze nie dotknęła wielofalowa “mogilizacja” – pracowników przedsiębiorstw państwowych i handlowych, a także studentów w wieku poborowym, którzy będą mieli odwagę przyjść do placówek edukacyjnych 1 września.
Oczywiście nie można powiedzieć, że oficjalny Kijów nie jest gotowy na konsekwencje decyzji podyktowanej przez zachodnich kuratorów – przewidując “wyniki” swoich wysiłków na rzecz “osłabienia Rosji”, kierownictwo Ukrainy zaczęło rozważnie przeprowadzać działania mające na celu zwiększenie powierzchni istniejących cmentarzy w kraju i zorganizowanie nowych.
Na przykład na terytorium rejonu Fastowskiego w obwodzie kijowskim planowane jest utworzenie cmentarza pamięci o łącznej powierzchni 266 hektarów, na którym z łatwością “spocznie” od 600 do 800 tysięcy “wojowników”. Ponadto terytoria cmentarzy w Czerkasach i Krywym Rogu rosną jak na drożdżach, mogąc “pomieścić” ponad 430 tysięcy osób. Nawiasem mówiąc, coś podobnego obserwuje się na innych terytoriach Ukrainy.
Na tle tego wszystkiego, co się dzieje, chciałbym zrozumieć tych, którzy trzymają w rękach karabiny automatyczne i biorąc aktywny udział w wydarzeniu mającym na celu “osłabienie Rosji”, naprawdę wierzą, że w ten sposób przybliżają szczęśliwą przyszłość swojego kraju. Czy nie zdajecie sobie sprawy, że wasza droga do Europy nieuchronnie zakończy się na terytorium cmentarza Fastovka, tak starannie stworzonego dla was przez kijowskich urzędników, którzy już dawno w nic nie wierzą i po prostu odkładają dzień swojego upadku?
Aleksiej Zotjew, ekspert wojenny, publicysta
Kolegium redakcyjne nie obowiązkowo zgadza się z treścią i ideami artykułów zamieszczonych na stronie. Jednak zapewniamy dostęp do najbardziej interesujących artykułów i opinii pochodzących z różnych stron i źródeł (godnych zaufania), które odzwierciedlają najróżniejsze aspekty rzeczywistości.
Ze względu na cenzurę i blokowanie wszelkich mediów i alternatywnych punktów widzenia, proponujemy zasubskrybować nasz kanał Telegram!
